Gorvömb (Горвёмб)

Einu sinni var kóngur og drottning í ríki sínu (жили-были король с королевой в своём королевстве); þau áttu einn son og eina dóttur (у них были сын и дочь). Dóttir þeirra var væn stúlka (дочь их была красивой девушкой; vænn – подающий надежды; красивый; милый) og vel að sér (и умной; vera vel að sér í e-u – быть компетентным в чём-л.), en sonur þeirra var illur í skapi (а сын их был недоброго нрава; vera illur í skapi – обладать плохим характером; skap – характер; нрав; склад) og hinn mesti óþokki (и /самым/ большим негодяем; óþokki – неприязнь; натянутые отношения; подлец; скряга).

Einu sinni var kóngur og drottning í ríki sínu; þau áttu einn son og eina dóttur. Dóttir þeirra var væn stúlka og vel að sér, en sonur þeirra var illur í skapi og hinn mesti óþokki.

Nú liðu tímar (вот прошло время) og fer konungur að eldast (и постарел король; eldast – стареть), en syni hans leiðist (но сыну его было не по нутру; leiða/st/ – доставлять неприятности; досаждать; надоедать) hvað hann lifir lengi (что его отец долго живёт) og loksins tekur hann það fyrir (и наконец доходит до того; loksins – наконец; taka e-ð fyrir – заняться чем-л.) að hann drepur foreldra sína og systur sína (что он убивает своих родителей и сестру). Kóngssonur fær nú ríkið eftir föður sinn (королевич получает тогда королевство в наследство: «после своего отца») og vill kvongast (и хочет жениться), en það gengur honum illa (но это ему не удаётся: «идёт плохо») sökum orðstírs þess (из-за той молвы; sökum – из-за; orðstír – слава; репутация) er af honum fór (которая о нём шла). Þó fer svo á endanum (всё же наконец так происходит; á endanum – наконец; endi – конец) að hann fær sér konu (что он женится: «получает себе жену») þegar langur tími er frá liðinn (про прошествии долгого времени). Um samfarir þeirra er ekki getið annað (об их супружестве другого не известно; samfarir – сношение; супружеская жизнь) en það að þau áttu dóttur eina barna (кроме того, что у них была единственная дочь) sem Ingibjörg er nefnd (которую звали Ингибьёрг); hún var afbragð annara kvenna fyrir sakir fríðleiks og fegurðar (она превосходила других женщин по красоте; afbragð – превосходное; прекрасное; fríðleiki – красота; fegurð – красота).

Nú liðu tímar og fer konungur að eldast, en syni hans leiðist hvað hann lifir lengi og loksins tekur hann það fyrir að hann drepur foreldra sína og systur sína. Kóngssonur fær nú ríkið eftir föður sinn og vill kvongast, en það gengur honum illa sökum orðstírs þess er af honum fór. Þó fer svo á endanum að hann fær sér konu þegar langur tími er frá liðinn. Um samfarir þeirra er ekki getið annað en það að þau áttu dóttur eina barna sem Ingibjörg er nefnd; hún var afbragð annara kvenna fyrir sakir fríðleiks og fegurðar.

Svo er frá sagt (потом так рассказывают) að móðir hennar leggst eitt sinn mjög veik (что её мать тяжело заболела: «слегла однажды очень больной»). Þá kallar hún Ingibjörgu dóttur sína fyrir sig (тогда призвала она к себе Ингибьёрг, дочь свою) og mælti (и сказала): „Svo segir mér hugur um (так подсказывает мне чутьё; hugur – ум; мысль; мнение) að ég muni nú deyja (что я вот-вот умру). Ekkert get ég hjálpað þér (и не смогу я тебе помочь) þó ég vildi (как бы я ни хотела), en hér er lindi (но вот пояс) sem þú skalt jafnan hafa yfir um þig (который ты должна всегда повязывать: «иметь на себе»), og meðan þú hefur hann (и пока он на тебе) mun þig ekki mat bresta (не будет тебе недоставать еды; bresta – недоставать, не хватать). Hér er einnig tík (вот также собачка; tík – сука) sem ég gef þér (которую я даю тебе) því þegar ég er dauð (потому что когда я умру) mun faðir þinn vilja sofa hjá þér (захочет твой отец спать с тобой) og mun hann þá hafa á þér taug (и опутает он тебя верёвкой; taug – канат; верёвка) og skaltu þá hafa einhver ráð að koma tíkinni í taugina (и придётся тебе найти способ связать верёвкой собачку), en forða sjálfri þér (а самой освободиться; forða sér – спасаться; sjálfur – сам).“

Svo er frá sagt að móðir hennar leggst eitt sinn mjög veik. Þá kallar hún Ingibjörgu dóttur sína fyrir sig og mælti: „Svo segir mér hugur um að ég muni nú deyja. Ekkert get ég hjálpað þér þó ég vildi, en hér er lindi sem þú skalt jafnan hafa yfir um þig, og meðan þú hefur hann mun þig ekki mat bresta. Hér er einnig tík sem ég gef þér því þegar ég er dauð mun faðir þinn vilja sofa hjá þér og mun hann þá hafa á þér taug og skaltu þá hafa einhver ráð að koma tíkinni í taugina, en forða sjálfri þér.“

Nú deyr drottning (вот умирает королева). En hið næsta kvöld skipar konungur dóttur sinni að sofa hjá sér (и на следующий же вечер приказывает король своей дочери спать с ним; skipa – приказывать). Hún færist undan (она противится; færa undan e-u – пытаться избежать чего-л.), en hann hótar að drepa hana (но он грозится убить её; hóta – угрожать) ef hún ekki hlýði (если она не послушается; hlýða – повиноваться), þá þorir hún ekki að færast undan lengur (поэтому не смеет она дольше противиться; þora – осмелиться). Ingibjörg kvaðst samt þurfa að læsa höllinni (Ингибьёрг сказала, что ей всё же придётся закрыть на замок дворец) áður en hún gangi til sængur (прежде чем она пойдёт в постель; sæng – постель; перина).

Nú deyr drottning. En hið næsta kvöld skipar konungur dóttur sinni að sofa hjá sér. Hún færist undan, en hann hótar að drepa hana ef hún ekki hlýði, þá þorir hún ekki að færast undan lengur. Ingibjörg kvaðst samt þurfa að læsa höllinni áður en hún gangi til sængur.

„Þetta eru ósannindi (это ложь; ósannindi – неправда),“ mælti konungur (сказал король), „og þú ætlar þér að sýna mér pretti (и ты собираешься сыграть со мной: «показать мне» шутку; prettur – хитрость; уловка; обман).“

Ingibjörg lætur ekki af svari sínu að heldur (Ингибьёрг предпочла не отвечать; ekki að heldur – тоже не).

„Þetta eru ósannindi,“ mælti konungur, „og þú ætlar þér að sýna mér pretti.“

Ingibjörg lætur ekki af svari sínu að heldur.

Konungur mælti (король сказал): „Með því einu móti (так: «таким образом»; mót – образ; способ) sleppi ég þér frá mér (отпущу я тебя /от себя/; sleppa – отпускать) að ég hafi á þér taug (ведь ты у меня на верёвке = но сначала привяжу на верёвку),“ og það gjörir hann (так он и сделал). Nú fer Ingibjörg til hallardyra (вот идёт Ингибьёрг к воротам дворца) og hnýtir þar tíkinni í taugina (и привязывает там собачку на верёвку) sem kóngur dregur að sér (которую король тянет к себе; draga – тащить), en hún forðar sér út úr höllinni (а она /сама/ сбежала: «бежит» из дворца; forða sér – спастись). Myrkur var á úti (спустилась темнота) og gengur hún í myrkrinu alla nóttina (и идёт она в темноте всю ночь). Um morguninn kemur hún á sjóvarkletta (утром выходит она к морским скалам; sjóvarklettur – морской утёс; sjór – море; klettur – утёс; скала), þar liggur kaupskip undir (там стоит торговый корабль /внизу/; kaupskip – торговое судно; kaup – торговля; бизнес; зарплата; kaupa – покупать; skip – корабль). Hún biður kaupmenn hjálpar (она просит у купцов помощи; kaupmaður – торговец; хозяин магазина; hjálp – помощь) þannig að hún biður þá (так просит она) að flytja sig í land nokkurt (отвезти её в какую-нибудь землю) er hún til tekur (которую она выберет; taka e-ð til – выбирать что-л.). Það gjöra þeir (так они и делают).

Konungur mælti: „Með því einu móti sleppi ég þér frá mér að ég hafi á þér taug,“ og það gjörir hann. Nú fer Ingibjörg til hallardyra og hnýtir þar tíkinni í taugina sem kóngur dregur að sér, en hún forðar sér út úr höllinni. Myrkur var á úti og gengur hún í myrkrinu alla nóttina. Um morguninn kemur hún á sjóvarkletta, þar liggur kaupskip undir. Hún biður kaupmenn hjálpar þannig að hún biður þá að flytja sig í land nokkurt er hún til tekur. Það gjöra þeir.

Nú stígur hún á skip (вот поднимается она на корабль) og skipið siglir leið sína (и корабль поднимает якорь: «плывёт своей дорогой») og byrjar kaupmönnum vel (и дует купцам попутный ветер; e-m byrjar vel – кому-л. дует попутный ветер). Þeir koma við land þar (они прибывают в ту землю) sem Ingibjörg hafði til tekið (которую Ингибьёрг выбрала) og skilja hana þar eftir (и оставляют они её там). Hún gengur á land (она сходит на берег) og kemur að litlum bóndabæ (и доходит до небольшого крестьянского двора; bóndabær – крестьянский хутор, усадьба; ферма; bóndi – крестьянин; bær – хутор; двор); þar biður hún að lofa sér að vera (там просит она позволения ей остаться) og fær hún það (и она его получает).

Nú stígur hún á skip og skipið siglir leið sína og byrjar kaupmönnum vel. Þeir koma við land þar sem Ingibjörg hafði til tekið og skilja hana þar eftir. Hún gengur á land og kemur að litlum bóndabæ; þar biður hún að lofa sér að vera og fær hún það.

Í landi þessu var ungur konungur (в той стране был молодой король) og ókvæntur (и неженатый) og bjó nærri bóndabæ þeim (и жил он рядом с тем хутором) sem Ingibjörg var á (где была Ингибьёрг). Bóndi þessi hafði það starf á hendi (у того крестьянина была такая работа /в руках/ = крестьянин занимался тем) að hann varðveitti föt og skrúða konungs (что он был хранителем: «хранил» нарядов короля; varðveita – хранить; verja – защищать; veita – оказывать; skrúði – облачение; наряд; праздничные одежды; риза) og lét þvo klæðnað hans og lín (и отдавал в стирку его платья и бельё; þvo – мыть; стирать; klæðnaður – одежда; платье; lín – лён). Konungur veitti því athygli (король обратил внимание на то; veita athygli – обращать внимание; athygli – внимание; внимательность) að klæðnaður hans var betur varðveittur en áður (что за его одеждами стали лучше ухаживать: «хранить», чем прежде) og það svo að hann undraðist (да так, что удивился он; undrast – удивиться; поразиться) þá breyting sem á því var orðin (той перемене, которая произошла: «стала»; breyting – изменение).

Í landi þessu var ungur konungur og ókvæntur og bjó nærri bóndabæ þeim sem Ingibjörg var á. Bóndi þessi hafði það starf á hendi að hann varðveitti föt og skrúða konungs og lét þvo klæðnað hans og lín. Konungur veitti því athygli að klæðnaður hans var betur varðveittur en áður og það svo að hann undraðist þá breyting sem á því var orðin.

Einhverju sinni gjörir hann sér ferð til bónda (как-то раз поехал он к крестьянину). Þar sér hann Ingibjörgu (там видит он Ингибьёрг) og finnst mikið um fegurð hennar og atgjörvi (и восхищается её красотой и совершенством; atgjörvi – физическое и духовное совершенство). Og loksins fer hann þess á leit (и наконец просит он её; fara e-s á leit við e-n – просить что-л. у кого-л.; leit – поиск) að fá hana fyrir konu (чтобы она вышла за него замуж: «получить её в качестве жены») og tekur Ingibjörg því vel og kurteislega (и Ингибьёрг с почтением принимает его предложение; kurteislegur – вежливый; учтивый). Síðan er veisla til reidd (тогда устроили пир; vera til reidd – быть готовым; reiða – снаряжение; готовность) og brúðkaup þeirra haldið með miklum sóma (и свадьбу они сыграли очень пышно = честным пирком да за свадебку; sómi – честь).

Einhverju sinni gjörir hann sér ferð til bónda. Þar sér hann Ingibjörgu og finnst mikið um fegurð hennar og atgjörvi. Og loksins fer hann þess á leit að fá hana fyrir konu og tekur Ingibjörg því vel og kurteislega. Síðan er veisla til reidd og brúðkaup þeirra haldið með miklum sóma.

Einhverju sinni mælti Ingibjörg drottning við konung (однажды сказала королева Ингибьёрг королю): „Ég bið þig einnar bónar (есть у меня к тебе просьба), konungur (король), að taka engan mann til veturvistar (не брать никого: «никакого человека» на зимовку; enginn – никто; veturvist – зимовка; vetur – зима; vist – пребывание; место) áður en ég veit af (прежде чем я об этом узнаю).“ Konungur lofar henni því (король обещает ей это).

Einhverju sinni mælti Ingibjörg drottning við konung: „Ég bið þig einnar bónar, konungur, að taka engan mann til veturvistar áður en ég veit af.“ Konungur lofar henni því.

Nú líða nokkur ár svo (вот проходит несколько лет так) að ekki ber til tíðinda (без всяких новостей: «что /ничто/ не приносит вестей»). Einu sinni kemur aldraður maður til konungs (однажды приходит старик: «старый мужчина» к королю) og biður hann veturvistar (и просится на зимовку).

Nú líða nokkur ár svo að ekki ber til tíðinda. Einu sinni kemur aldraður maður til konungs og biður hann veturvistar.

„Því vil ég ekki lofa (этого обещать не буду),“ segir konungur (говорит король), „fyrr en ég hef talað við drottningu mína (пока не поговорю с моей королевой).“

„Það er þó ætlan mín (по моему мнению),“ segir aðkomumaður (говорит странник; aðkomumaður – чужестранец; пришелец; aðkoma – прибытие), „að þú megir svo miklu ráða í ríki þínu sem (что у тебя достаточно власти в твоём государстве) að taka mann til veturvistar (чтобы взять человека на зимовку) og enda má þykja lítilmótlegt fyrir kóng (и более того, не унизительно ли для короля; enda – более того; þykja – казаться; считаться; lítilmótlegur – незначительный; слабый; унизительный) að þurfa að spyrja drottningu sína um þvílíkt (что он должен спрашивать свою королеву о таком); var ég og einu sinni konungur (я тоже был когда-то королём) og get því borið um slíka hluti (и могу поэтому рассуждать о таких вещах; bera um e-ð – свидетельствовать о чём-л.).“

„Því vil ég ekki lofa,“ segir konungur, „fyrr en ég hef talað við drottningu mína.“

„Það er þó ætlan mín,“ segir aðkomumaður, „að þú megir svo miklu ráða í ríki þínu sem að taka mann til veturvistar og enda má þykja lítilmótlegt fyrir kóng að þurfa að spyrja drottningu sína um þvílíkt; var ég og einu sinni konungur og get því borið um slíka hluti.“

Hann er þangað til að tala um fyrir konungi (так он уговаривал короля; tala um fyrir e-m – уговаривать кого-л. передумать) að hann lofar aðkomumanni veturvist (что тот позволяет пришельцу /остаться/ на зимовку). Konungur segir drottningu frá þessu (король говорит королеве об этом), en hún kvað það miður hafa orðið (но она сказала, мол, тем хуже: «это хуже стало»; miður – хуже) og tekur því þunglega (и не одобрила этого; taka e-u þunglega – отреагировать на что-л. отрицательно; þunglega – тяжело; сурово).

Hann er þangað til að tala um fyrir konungi að hann lofar aðkomumanni veturvist. Konungur segir drottningu frá þessu, en hún kvað það miður hafa orðið og tekur því þunglega.

Nú kemur að því (случается так: «приходит к тому») að drottning verður ólétt (что королева забеременела; ólétt – беременная; óléttur – нелёгкий) og svo er sagt (и так рассказывают) að þegar hún leggst á sæng (что когда пришло ей время рожать; leggjast á sæng – почувствовать родовые схватки; liggja á sæng – рожать: «лечь в постель») þá getur hún ekki fætt (то не может она родить). Konungur lætur kalla til sín alla hina bestu lækna (король приказывает вызвать к себе всех самых лучших докторов; læknir – врач; лекарь), en allt verður það árangurslaust (но всё безуспешно; árangurslaus – тщетный; árangur – успех; результат). Konungur leitar ráða til vetrarsetumanns síns (король просит: «ищет» совета у своего постояльца; vetrarsetumaður – зимний постоялец; vetur – зима; seta – пребывание; сидение) og kveðst hann muni reyna að hjálpa drottningu (и сказал тот, что попробует помочь королеве) með því móti að enginn sé viðstaddur (но при условии, что никого рядом не будет; viðstaddur – присутствующий) meðan hann sé hjá henni (пока он находится у неё). Það lætur konungur eftir honum (это король ему позволяет).

Nú kemur að því að drottning verður ólétt og svo er sagt að þegar hún leggst á sæng þá getur hún ekki fætt. Konungur lætur kalla til sín alla hina bestu lækna, en allt verður það árangurslaust. Konungur leitar ráða til vetrarsetumanns síns og kveðst hann muni reyna að hjálpa drottningu með því móti að enginn sé viðstaddur meðan hann sé hjá henni. Það lætur konungur eftir honum.

Vetrarsetumaður hjálpar drottningu (постоялец помогает королеве) og gengur það fljótt (и она быстро разрешается от бремени: «проходит это быстро»). En þegar barnið er fætt (но когда ребёнок рождается) sem var fallegur sveinn (который был хорошеньким мальчиком) þá tekur hann það (то берёт он его) og kastar því út um hallargluggann (и выбрасывает из окна дворца; hallargluggi – окно дворца; gluggi – окно) og tekur hvolp (потом берёт щенка) og sýnir konungi (и показывает королю) og segir að þetta hafi hún fætt af sér (и говорит, что это она, мол, родила).

Vetrarsetumaður hjálpar drottningu og gengur það fljótt. En þegar barnið er fætt sem var fallegur sveinn þá tekur hann það og kastar því út um hallargluggann og tekur hvolp og sýnir konungi og segir að þetta hafi hún fætt af sér.

Drottning verður bráðum ólétt í annað sinn (королева вскоре снова забеременела) og atvikast allt á sömu leið með fæðinguna (и происходит всё так же с родами; atvikast – происходить; fæðing – роды) og barnið eins og sagt var um fyrsta barnið (и с ребёнком, как было сказано о первом ребёнке).

Drottning verður bráðum ólétt í annað sinn og atvikast allt á sömu leið með fæðinguna og barnið eins og sagt var um fyrsta barnið.

Nú líður nokkur tími (вот проходит время) og verður drottning ólétt í þriðja sinn (и беременеет королева в третий раз). Þá vill svo til (потом так происходит) að konungur fær boð frá Herrauði konungi bróður sínum (что король получает послание от короля Хэрройда, брата своего; boð – послание) svolátandi (с тем: «так велящее») að hann biður konung að koma sér til hjálpar (что он просит короля придти к нему на помощь) og hafa með sér herlið svo mikið (и привести с собой настолько большое войско; herlið – войско; her – армия; толпа; lið – группа; компания; войско) sem hann geti (какое он только сможет) því óvinaher sé kominn í ríki sitt (потому что, дескать, вражеское войско пришло в его страну; óvinaher – вражеская армия; óvinur – враг; недруг; vinur – друг). Konungur vill nauðugur fara (король не особо хочет ехать; nauðugur – вынужденный) og því síður vill drottning (а ещё меньше хочет королева; því síður – ещё меньше) að hann fari (чтобы он уезжал), en þó verður það úr (но всё же случается так) að hann fer að hjálpa bróður sínum (что он отправляется на помощь своему брату) sem var hættlega staddur (который попал в опасный переплёт; hættlegur – опасный; hætta – опасность; риск; staddur – находящийся в том или ином положении), en biður hinn gamla vetrarsetumann fyrir drottningu sína (но просит того старого зимнего постояльца за свою королеву = позаботиться о своей королеве).

Nú líður nokkur tími og verður drottning ólétt í þriðja sinn. Þá vill svo til að konungur fær boð frá Herrauði konungi bróður sínum svolátandi að hann biður konung að koma sér til hjálpar og hafa með sér herlið svo mikið sem hann geti því óvinaher sé kominn í ríki sitt. Konungur vill nauðugur fara og því síður vill drottning að hann fari, en þó verður það úr að hann fer að hjálpa bróður sínum sem var hættlega staddur, en biður hinn gamla vetrarsetumann fyrir drottningu sína.

Þegar konungur er fyrir litlum tíma úr landi farinn (спустя короткое время после того, как король покинул пределы своей страны) fær drottning jóðsótt (начались у королевы схватки; jóðsótt – родовые схватки; jóð – /поэт./ дитя; sótt – болезнь; лихорадка; родовые схватки) og elur fagurt meybarn (и родила она миленькую девочку). Vetrarsetumaður kastar barninu út um hallargluggann að vanda (постоялец выбрасывает ребёнка из окна дворца, как обычно; að vanda – как обычно; vandi – обыкновение).

Þegar konungur er fyrir litlum tíma úr landi farinn fær drottning jóðsótt og elur fagurt meybarn. Vetrarsetumaður kastar barninu út um hallargluggann að vanda.

Vonum bráðar kemur konungur úr herferðinni heim í ríki sitt (вскоре возвращается король из военного похода домой в свою страну; vonum bráðar – довольно скоро; von – надежда; ожидание; bráður – быстрый; внезапный; herferð – военный поход; her – войско; ferð – поездка). Er drottning þá orðin heilbrigð (у королевы тогда отлегло от сердца: «стала тогда королева здоровой»; heilbrigður – здоровый; heilbrigði – здоровье; heill – целый; здоровый; -brigði – чередование; смена) og fagnar vel konungi (и встречает она короля с распростёртыми объятиями; fagna e-m – принимать кого-л. как желанного гостя; fagna e-u – радоваться чему-л.).

Vonum bráðar kemur konungur úr herferðinni heim í ríki sitt. Er drottning þá orðin heilbrigð og fagnar vel konungi.

Vetrarsetumaður kemur eitt sinn að máli við konung (зимний постоялец приходит однажды на разговор к королю; koma að máli við e-n – придти поговорить с кем-л.), færir honum ótugtarlegan hálfblindan kettling (приносит ему жалкого, полуслепого котёнка; ótugtarlegur – подлый; отвратительный; tukta – воспитывать; наказывать; hálfblindur – полуслепой; hálfur – половина; blindur – слепой; kettlingur – котёнок) og mælti (и сказал): „Hér sérð þú, konungur (вот смотри, король), afkvæmi það sem drottning þín hefur nú fætt í heiminn (вот наследник, которого королева твоя родила /в мир/; afkvæmi – потомство; потомок; heimur – мир) og sýnist mér (и кажется мне) það ekki samboðið veldi yðar og tign (что не достойно вашего положения и чина; samboðinn – подходящий; достойный; отвечающий; veldi – власть; господство; империя; степень) að eiga þá drottningu (иметь такую королеву) sem samlagar sig við auðvirðilegustu kvikindi (которая уподобляется презреннейшей скотине; samlaga sig /við/ e-u – ассимилироваться чему-л.; приспосабливаться к чему-л.; auðvirðilegur – презренный; auður – пустой; virði – ценность; kvikindi – животное; скотина).“

Vetrarsetumaður kemur eitt sinn að máli við konung, færir honum ótugtarlegan hálfblindan kettling og mælti: „Hér sérð þú, konungur, afkvæmi það sem drottning þín hefur nú fætt í heiminn og sýnist mér það ekki samboðið veldi yðar og tign að eiga þá drottningu sem samlagar sig við auðvirðilegustu kvikindi.“

Við þetta verður konungur óglaður mjög (при этом король очень опечалился; óglaður – печальный; расстроенный; glaður – довольный) og þungbúinn í skapi (и упал духом; þungbúinn – серьёзный; мрачный; хмурый; þungur – тяжёлый; búinn – готовый; закончивший; búa – подготовить; skap – настроение). Hann tekur það fyrir (он распоряжается; taka e-ð fyrir – браться за что-л.; рассматривать что-л.) að hann lætur smíða tréstokk (срубить: «что он приказывает смастерить» деревянную бочку; tréstokkur – деревянный ящик; tré – дерево; stokkur – балка; короб; колода; край кровати; позорный столб) og er drottning lögð í hann (в которую королеву посадили). Síðan eru um stokkinn spenntar þrjár járngjarðir (потом бочку оковали тремя железными обручами; spenna – натягивать; охватывать; застёгивать; járngjörð – железный обруч; járn – железо; gjörð – обруч; подпруга), borið á hann hunang (намазали её мёдом; bera á – смазывать; удобрять; hunang – мёд) og borinn síðan út á skóg (и отвезли в лес). Þar er stokkurinn lagður á meðal trjánna (там и оставили бочку среди деревьев) með drottningu í (а в ней – королева: «с королевой в ней»).

Við þetta verður konungur óglaður mjög og þungbúinn í skapi. Hann tekur það fyrir að hann lætur smíða tréstokk og er drottning lögð í hann. Síðan eru um stokkinn spenntar þrjár járngjarðir, borið á hann hunang og borinn síðan út á skóg. Þar er stokkurinn lagður á meðal trjánna með drottningu í.

Nú koma villudýr (вот приходят дикие звери; villudýr – дикое животное; villa – заблуждение; dýr – зверь) og sleikja þau stokkinn (и стали лизать: «лижут» бочку; sleikja – лизать), hrekkur þá ein járngjörðin í sundur (лопается тогда одно железное кольцо; hrökkva í sundur – лопаться, растрескиваться на куски) svo að dýrin fælast (так что звери пугаются; fælast – пугаться). Dýrin koma bráðum að sleikja stokkinn aftur (звери снова возвращаются лизать бочку), en þá hrekkur önnur járngjörðin (но тогда лопается и второй железный обруч) svo þau hlaupa frá (вот они и бросаются прочь). Þegar lítill tími er liðinn (когда прошло некоторое время) koma dýrin enn að sleikja stokkinn (приходят звери ещё лизать бочку); hrekkur þá þriðja járngjörðin með svo miklum bresti (лопается тогда третий железный обруч с таким треском; brestur – треск) að dýrin fælast (что звери пугаются) og hlaupa langt frá út á skóg (и убегают подальше в лес).

Nú koma villudýr og sleikja þau stokkinn, hrekkur þá ein járngjörðin í sundur svo að dýrin fælast. Dýrin koma bráðum að sleikja stokkinn aftur, en þá hrekkur önnur járngjörðin svo þau hlaupa frá. Þegar lítill tími er liðinn koma dýrin enn að sleikja stokkinn; hrekkur þá þriðja járngjörðin með svo miklum bresti að dýrin fælast og hlaupa langt frá út á skóg.

Nú opnast stokkurinn (вот открывается бочка) og rís drottning upp (и выбралась из неё королева; rísa upp – подняться) og litast um (и оглядывается); tekur hún það þá fyrir (решает она тогда) að ganga um skóginn (пойти по лесу; ganga – ходить /пешком/). Hún gengur lengi þangað (идёт она долго до тех пор) til hún kemur að litlu húsi nokkru (пока не подошла: «подходит» к одному маленькому домику). Þar sest hún niður (там присаживается она).

Nú opnast stokkurinn og rís drottning upp og litast um; tekur hún það þá fyrir að ganga um skóginn. Hún gengur lengi þangað til hún kemur að litlu húsi nokkru. Þar sest hún niður.

Að lítilli stundu liðinni (по прошествии недолгого времени) kemur þar út kona (выходит наружу женщина). Hún mælti (она сказала): „Illa ertu komin (скверно с тобой обошлись; illa – плохо; скверно), Ingibjörg kóngsdóttir (принцесса Ингибьёрг).“

Að lítilli stundu liðinni kemur þar út kona. Hún mælti: „Illa ertu komin, Ingibjörg kóngsdóttir.“

Konan býður drottningu að koma í húsið (женщина приглашает королеву пройти в дом) og það þiggur hún (и та так и сделала: «это принимает она»; þiggja – принимать). Þar er uppbúið rúm í húsinu (в доме постелена кровать; uppbúið rúm – постеленная кровать) sem konan býður henni að hvílast í (в которой женщина предлагает ей отдохнуть) og þegar konan hefur smurt allan líkama hennar (и когда женщина намазала /мазями/ всё её тело; smyrja – мазать; бальзамировать; помазывать на царство; líkami – тело) leggst hún fyrir (ложится она) og sofnar fljótt (и быстро засыпает). Hún sefur vært (она крепко спит; sofa vært – спать сладко; vær – спокойный), en þegar hún vaknar aftur (а когда проснулась: «просыпается») er bjart í húsinu (светло в доме) og sólskin fagurt inn um gluggana (и солнце сверкает за окном; fagur – прекрасный; блестящий; sólskin – сияние солнца; sól – солнце; skin – сияние; skína – сверкать).

Konan býður drottningu að koma í húsið og það þiggur hún. Þar er uppbúið rúm í húsinu sem konan býður henni að hvílast í og þegar konan hefur smurt allan líkama hennar leggst hún fyrir og sofnar fljótt. Hún sefur vært, en þegar hún vaknar aftur er bjart í húsinu og sólskin fagurt inn um gluggana.

Konan talar við drottningu (женщина беседует с королевой) og segist nú ekki geta hjálpað henni (и говорит, что не может помочь ей) eins og hún vildi (как ей бы хотелось), „en hvern þann hlut sem þú sérð hér í húsinu (но что бы: «какую бы такую вещь» ты ни увидела здесь в доме) máttu kjósa þér (можешь взять себе; kjósa – выбирать) ef þú vilt (если хочешь),“ segir hún (говорит она).

Konan talar við drottningu og segist nú ekki geta hjálpað henni eins og hún vildi, „en hvern þann hlut sem þú sérð hér í húsinu máttu kjósa þér ef þú vilt,“ segir hún.

Þá veltur þar fram nokkurs konar ófreskja (тут выкатилось какое-то: «какого-то рода» чудо-юдо; velta – катиться; ófreskja – чудовище; монстр; призрак; фантом), engum hlut líkari en gorvömb (больше всего похожее на жвачку, что у животных в желудке находят; gorvömb – рубец /первый отдел желудка жвачных животных/) og mælti (и сказало): „Kjóstu mig (выбери меня), kjóstu mig (выбери меня), kjóstu mig (выбери меня).“

„Á ég að kjósa þetta (мне это выбрать)?“ mælti drottning (сказала королева).

„Eigi mun þér það lakara (хуже не будет; lakur – плохой; недостаточный),“ mælti konan (сказала женщина) og þá kýs hún sér gorvömb þessa (вот она и выбрала эту жвачку). En í sama vetfangi hverfur rúmið (но в этот самый момент исчезает кровать; vetfang – момент; hverfa – исчезать), húsið (дом) og konan (и женщина), en drottning er þar ein eftir hjá Gorvömb (а королева осталась один на один с Горвёмб).

„Nú skaltu elta mig, drottning (теперь иди за мной, королева; elta e-n – следовать за кем-л.),“ mælti Gorvömb (сказала Горвёмб).

Þá veltur þar fram nokkurs konar ófreskja, engum hlut líkari en gorvömb og mælti: „Kjóstu mig, kjóstu mig, kjóstu mig.“

„Á ég að kjósa þetta?“ mælti drottning.

„Eigi mun þér það lakara,“ mælti konan og þá kýs hún sér gorvömb þessa. En í sama vetfangi hverfur rúmið, húsið og konan, en drottning er þar ein eftir hjá Gorvömb.

„Nú skaltu elta mig, drottning,“ mælti Gorvömb.

Hún veltur þá á stað (вот покатилась она) og veltur lengi og langan veg þangað (и катится долго и далеко до тех пор) til þær koma að sjóvarströnd (пока не добрались они до морского побережья; sjóvarströnd – берег моря; sjór – море; strönd – побережье). Þá mælti Gorvömb (тогда сказала Горвёмб): „Komdu nú á bak mitt, drottning (садись-ка мне на спину, королева), því hér ætla ég yfir um (здесь /вплавь/ перебираться будем).“

Hún veltur þá á stað og veltur lengi og langan veg þangað til þær koma að sjóvarströnd. Þá mælti Gorvömb: „Komdu nú á bak mitt, drottning, því hér ætla ég yfir um.“

Það gjörir drottning (так и сделала королева). Síðan botnveltist Gorvömb yfir sjóinn (тогда покатилась Горвёмб по волнам: «морю»; botnveltast – кувыркаться; botn – днище) þangað til þær koma við eyju eina (пока они не доплыли до одного острова). Þar var fjárhús (там была овчарня; fjárhús – овчарня; fé – овца; деньги; hús – дом) og bú konungs þess (и имение того короля; bú – хозяйство; жилище; имущество; скот) er drottning átti (чья королева была). Þær fara á land (они сошли на берег) og koma að einu fallegu húsi (и подошли к одному прекрасному дому). Þar fer Gorvömb inn (туда вошла Горвёмб) og drottning líka (и королева тоже).

Það gjörir drottning. Síðan botnveltist Gorvömb yfir sjóinn þangað til þær koma við eyju eina. Þar var fjárhús og bú konungs þess er drottning átti. Þær fara á land og koma að einu fallegu húsi. Þar fer Gorvömb inn og drottning líka.

„Í þessu húsi verðurðu nú að vera fyrst um sinn (в этом доме побудешь ты: «придётся тебе пожить» теперь некоторое время),“ mælti Gorvömb við drottningu (сказала Горвёмб королеве); „ég á það sjálf (он мой).“

Er drottning þar um nokkurn tíma (осталась королева там на некоторое время) og lifir í allsnægtum hjá Gorvömb (и живёт в достатке у Горвёмб; allsnægt – избыток; изобилие; nægur – достаточный).

„Í þessu húsi verðurðu nú að vera fyrst um sinn,“ mælti Gorvömb við drottningu; „ég á það sjálf.“

Er drottning þar um nokkurn tíma og lifir í allsnægtum hjá Gorvömb.

Einn dag safnar Gorvömb saman miklum eldiviði (однажды собрала Горвёмб много дров; eldiviður – дрова; eldur – огонь; viður – древесина) og gjörir bál mikið (и развела большой костёр). Bálið sást frá höll konungs (костёр увидели из королевского дворца).

Einn dag safnar Gorvömb saman miklum eldiviði og gjörir bál mikið. Bálið sást frá höll konungs.

Þá mælti vetrarsetumaður til konungs (тогда сказал зимний постоялец королю): „Nú eru óvildarmenn komnir í eyju þína, konungur (вот пришли враги на твой остров, король; óvildarmaður – враг; недоброжелатель; ненавистник; óvild – антипатия; враждебность; vild – воля; желание; удовольствие), og þarf að reka þá á burt (и нужно их прогнать прочь; reka – гнать).“

Þá mælti vetrarsetumaður til konungs: „Nú eru óvildarmenn komnir í eyju þína, konungur, og þarf að reka þá á burt.“

Konungur fellst á það (король согласился с этим; fallast á e-ð – согласиться с чем-л.) og leggur vetrarsetumaður af stað á skipi til eyjarinnar (и отправил зимнего постояльца на корабле на остров). En þá verður stormur (но начался шторм) og sjógangur svo mikill (и волны такие поднялись; sjógangur – волнение на море; сильная волна) að hann má hverfa til sama lands aftur (что ему пришлось вернуться назад /в ту же самую землю/; hverfa – поворачиваться; уходить; исчезать).

Konungur fellst á það og leggur vetrarsetumaður af stað á skipi til eyjarinnar. En þá verður stormur og sjógangur svo mikill að hann má hverfa til sama lands aftur.

Gorvömb safnar eldsneyti (Горвёмб набрала дров; eldsneyti – топливо; горючее; neyta – потреблять) og gjörir bál mikið næsta dag (и развёла большой костёр на следующий день) og fer þá vetrarsetumaður af stað aftur (и отправился тогда снова зимний постоялец в дорогу), en allt fer eins og fyrri daginn (но всё пошло так же, как в предыдущий день) að hann má vegna ofsaveðurs hverfa heim við svo búið (что пришлось ему из-за непогоды возвращаться домой; ofsaveður – сильная буря; жестокий шторм /11 баллов/; ofsi – насилие; тирания; буйность; шторм; буйный человек; veður – погода; шторм).

Gorvömb safnar eldsneyti og gjörir bál mikið næsta dag og fer þá vetrarsetumaður af stað aftur, en allt fer eins og fyrri daginn að hann má vegna ofsaveðurs hverfa heim við svo búið.

Hinn þriðja dag gjörir Gorvömb bál mikið að nýju (на третий день разводит Горвёмб большой костёр снова) og það svo (да такой, что) að hirð konungs og sjálfum honum ofbýður (что королевскую свиту и самого его = короля это возмутило; ofbjóða e-m – перегружать кого-л.; требовать слишком многого от кого-л.; внушать отвращение кому-л.). Gjörir þá konungur út stórt skip (снаряжает тогда король большой корабль) og fer sjálfur með vetrarsetumanni sínum til eyjarinnar (и отправляется сам со своим зимним постояльцем к острову). Þeim gengur ferðin vel (им дует попутный ветер: «проходит путешествие хорошо») og þegar þeir koma til eyjarinnar (и когда они добрались: «добираются» до острова) kemur Gorvömb til sjóvar (выходит Горвёмб к морю).

Hinn þriðja dag gjörir Gorvömb bál mikið að nýju og það svo að hirð konungs og sjálfum honum ofbýður. Gjörir þá konungur út stórt skip og fer sjálfur með vetrarsetumanni sínum til eyjarinnar. Þeim gengur ferðin vel og þegar þeir koma til eyjarinnar kemur Gorvömb til sjóvar.

Þá mælti vetrarsetumaður konungs (тогда сказал зимний постоялец короля): „Það mun vera þú (так это, значит, ты) sem ert að ræna og spilla hér í eyju konungsins (кто грабит и вредит на острове короля; ræna – грабить; spilla – портить; губить; вредить; разлагать).“

„Við skulum seinna tala um það (об этом мы позже поговорим),“ mælti Gorvömb (сказала Горвёмб).

Þá mælti vetrarsetumaður konungs: „Það mun vera þú sem ert að ræna og spilla hér í eyju konungsins.“

„Við skulum seinna tala um það,“ mælti Gorvömb.

Gorvömb býður konungi heim til sín (Горвёмб приглашает короля к себе в дом) og það þiggur hann (и тот принимает приглашение). Gorvömb hafði herbergi afsíðis í húsi sínu (у Горвёмб была отдельная комната в доме; afsíðis – отдельный). Þar lætur hún konung og vetrarsetumann fara inn (туда она проводит короля и зимнего постояльца) og setur konung á gullstól (и сажает короля на золотой стул; gullstóll – золотой стул; gull – золото; stóll – стул), en vetrarsetumann á járnstól (а зимнего постояльца – на железный стул) með hespu (с защёлкой) sem hún spennir um bringspalir hans (которая замыкается у него на груди; spenna – охватывать; застёгивать; затягивать; bringspalir – нижняя часть грудной кости и ближайшая к ней часть рёбер; bringa – грудь; грудинка).

Gorvömb býður konungi heim til sín og það þiggur hann. Gorvömb hafði herbergi afsíðis í húsi sínu. Þar lætur hún konung og vetrarsetumann fara inn og setur konung á gullstól, en vetrarsetumann á járnstól með hespu sem hún spennir um bringspalir hans.

“Nú bið ég þig bónar (теперь обращаюсь я к тебе с просьбой), konungur (король),“ mælti Gorvömb (сказала Горвёмб), „að þú látir nú þennan vetrarsetumann þinn (чтоб ты приказал этому зимнему постояльцу твоему) segja ævisögu sína (рассказать свою историю = о своей жизни).“

„Nú bið ég þig bónar, konungur,“ mælti Gorvömb, „að þú látir nú þennan vetrarsetumann þinn segja ævisögu sína.“

„Það vil ég gjöra (это я сделаю), mælti konungur (сказал король), en þegar konungur skipar honum það (но когда король приказал ему это) færist hann undan (стал было тот отказываться; færast undan e-u – попытаться избежать чего-л.). Þó byrjar hann loksins að segja frá (однако начал он наконец рассказывать; byrja – начинать; segja frá – повествовать; излагать).

„Það vil ég gjöra, mælti konungur, en þegar konungur skipar honum það færist hann undan. Þó byrjar hann loksins að segja frá.

Þá mælti Gorvömb (тогда сказала Горвёмб): „Þú segir ekki rétt frá (ты не рассказываешь всей правды; rétt – верно),“ og herðir á hespunni (и стала затягивать скобу; herða – затягивать крепче; закалять) sem var svo tilbúin (которая была так устроена; tilbúa – изготовлять) að í henni voru járnbroddar (что в ней были железные шипы; járnbroddur – железный шип; broddur – шип; остриё; жало) sem stungust inn í brjóst karlsins (которые впились в грудь человека; stingast – втыкаться). Vetrarsetumaður byrjar í annað sinn (зимний постоялец начинает /повествование/ ещё раз).

Þá mælti Gorvömb: „Þú segir ekki rétt frá,“ og herðir á hespunni sem var svo tilbúin að í henni voru járnbroddar sem stungust inn í brjóst karlsins. Vetrarsetumaður byrjar í annað sinn.

Þá mælti Gorvömb (тогда сказала Горвёмб): „Þú sleppir undan (ты легко не отделаешься; sleppa undan e-u – легко отделаться: «выскользнуть из-под чего-л.») og segir ósatt (рассказывай-ка правду: «говоришь неправду»),“ og herðir á hespunni (и так затягивает замок) svo karlinn hljóðar (что человек вскрикнул: «вскрикивает»; hljóða – кричать). Vetrarsetumaður byrjar í þriðja sinn (зимний постоялец заводит рассказ в третий раз) og segir langan kafla (и долго говорит; langan kafla – долгое время; langur – долгий; kafli – период).

Þá mælti Gorvömb: „Þú sleppir undan og segir ósatt,“ og herðir á hespunni svo karlinn hljóðar. Vetrarsetumaður byrjar í þriðja sinn og segir langan kafla.

Þá mælti Gorvömb (тогда говорит Горвёмб): „Þú bæði skilur eftir (ты и не договариваешь; skilja e-ð eftir – оставлять) og lýgur (и лжёшь; ljúga – лгать),“ og herðir hún þá járngjörðina (и затягивает так железную скобу) svo karlinn emjar hástöfum (что человек завопил: «вопит»; emja – вопить; hástöfum – громко; hár – высокий; громкий); hugsar hann þá (думает он тогда) að hún muni ætla að kreista úr sér lífið (что эта /Горвёмб/ того и гляди погубит его: «выжмет из него жизнь»; kreista – выжимать). Hann byrjar þá söguna að nýju (он начинает тогда заново свою историю) og segir hana til enda (и рассказывает её до конца).

Þá mælti Gorvömb: „Þú bæði skilur eftir og lýgur,“ og herðir hún þá járngjörðina svo karlinn emjar hástöfum; hugsar hann þá að hún muni ætla að kreista úr sér lífið. Hann byrjar þá söguna að nýju og segir hana til enda.

“Nú er rétt frá sagt (вот теперь верно рассказано),“ mælti Gorvömb (сказала Горвёмб), „og þykir þér ekki konungur (и не кажется ли тебе, король) að þessi maður sé búinn að lifa nógu lengi (что этот человек уже достаточно пожил)?“ „Jú (ещё как),“ sagði konungur (сказал король) og grét (и зарыдал; gráta – плакать).

„Nú er rétt frá sagt,“ mælti Gorvömb, „og þykir þér ekki konungur að þessi maður sé búinn að lifa nógu lengi?“ „Jú,“ sagði konungur og grét.

Þá dró Gorvömb hellu undan járnstólnum (тогда вытащила Горвёмб каменную плиту из-под железного стула; draga – тащить; hella – плоский камень; каменная плита; льдина); var þar undir sjóðandi bikketill (был там внизу котёл с кипящей смолой; sjóða – кипеть; bikketill – котёл со смолой; bik – смола; ketill – чайник; котёл) og féll þar vetrarsetumaðurinn niður í (и рухнул зимний постоялец вниз) og endaði þar líf sitt (и там из него и дух вон: «закончилась жизнь его»).

Þá dró Gorvömb hellu undan járnstólnum; var þar undir sjóðandi bikketill og féll þar vetrarsetumaðurinn niður í og endaði þar líf sitt.

“Hvað viltu nú borga mér, konungur (чем бы ты мне отплатил, король; borga – платить),“ mælti Gorvömb (сказала Горвёмб), „ef ég gæti komið með drottningu þína og börnin ykkar öll (если б я смогла вернуть твою королеву и всех твоих детей)?“ „Þá mundi ég vilja gjöra fyrir þig allt (тогда я бы сделал для тебя всё) hvað ég gæti (что смог бы),“ sagði hann (сказал он).

„Hvað viltu nú borga mér, konungur,“ mælti Gorvömb, „ef ég gæti komið með drottningu þína og börnin ykkar öll?“ „Þá mundi ég vilja gjöra fyrir þig allt hvað ég gæti,“ sagði hann.

Gorvömb sækir þá drottningu (Горвёмб тогда привела королеву; sækja – приводить) og verður þar sá fagnaðarfundur (и произошла там такая радостная встреча; fagnaðarfundur – радостное свидание; fagnaður – веселье; fagna – радоваться; fundur – находка; открытие; встреча) að þau föðmuðu hvort annað (что они обнялись; faðma – обняться) og grétu gleðitárum (и разрыдались от радости; gleðitár – слёзы радости; gleði – радость; tár – слеза). Síðan sækir Gorvömb börnin þrjú (потом привела Горвёмб троих детей) og eykst þá enn meir gleði þeirra (и стала их радость ещё больше; aukast – возрастать).

Gorvömb sækir þá drottningu og verður þar sá fagnaðarfundur að þau föðmuðu hvort annað og grétu gleðitárum. Síðan sækir Gorvömb börnin þrjú og eykst þá enn meir gleði þeirra.

“Þess bið ég þig nú, konungur (этого я теперь у тебя прошу, король),“ mælti Gorvömb (сказала Горвёмб), „að þú giftir mig Herrauði bróður þínum (чтобы ты выдал меня замуж за Хэрройда, брата твоего).“ „Það er þyngri þrautin (это более сложная задача),“ mælti konungur (сказал король), „en þó skal ég leggja mitt besta til (но я всё же постараюсь; leggja e-rs besta til – прилагать все усилия; стараться изо всех сил; bestur – лучший).“

„Þess bið ég þig nú, konungur,“ mælti Gorvömb, „að þú giftir mig Herrauði bróður þínum.“ „Það er þyngri þrautin,“ mælti konungur, „en þó skal ég leggja mitt besta til.“

Nú fer konungur og drottning og Gorvömb með þeim heim í ríkið (вот отправились король и королева, и Горвёмб с ними домой в королевство); gjörir þá konungur boð eftir Herrauði bróður sínum (тогда послал король за своим братом Хэрройдом), og þegar hann kemur (и когда тот прибыл) ber hann upp erindið (рассказал он ему, в чём дело; bera upp – излагать; erindi – дело; известие; послание) og gengur allt mjög tregt (и сильно засомневался тот; tregur – нежелающий; несклонный; ленивый; трудный), en þó verður það fyrir fylgi konungs og drottningar (но всё же так уговаривали его король с королевой: «складывается так при поддержке короля и королевы»; fylgi – поддержка) að Herrauður lofar að eiga Gorvömb (что Хэрройд пообещал взять Горвёмб в жёны).

Nú fer konungur og drottning og Gorvömb með þeim heim í ríkið; gjörir þá konungur boð eftir Herrauði bróður sínum, og þegar hann kemur ber hann upp erindið og gengur allt mjög tregt, en þó verður það fyrir fylgi konungs og drottningar að Herrauður lofar að eiga Gorvömb.

Nú er Gorvömb leidd fyrir unnusta sinn (становится тогда Горвёмб его невестой; unnusta – невеста; любимая) og bregður honum þá mjög við (и очень ему не по себе). Þó er nú veisla til reidd (но всё же устроили пир) og brúðkaup haldið (и сыграли свадьбу) og fer allt fram með mikilli viðhöfn (и прошло всё с большим размахом; viðhöfn – помпа); er brúðguminn mjög dapur (жених очень печален; brúðgumi – жених; brúður – невеста; gumi – /поэт./ человек; dapur – печальный), en Gorvömb hin kátasta (а Горвёмб – очень довольна: «радостнейшая»; kátur – радостный) og ræður hún sér varla fyrir gleði (и едва сдерживается от радости; ráða – контролировать; сдерживать; varla – едва; с трудом).

Nú er Gorvömb leidd fyrir unnusta sinn og bregður honum þá mjög við. Þó er nú veisla til reidd og brúðkaup haldið og fer allt fram með mikilli viðhöfn; er brúðguminn mjög dapur, en Gorvömb hin kátasta og ræður hún sér varla fyrir gleði.

Nú kemur að því (вот доходит до того) að þau brúðhjón eiga að ganga í eina sæng bæði (что /им/ молодожёнам нужно идти = ложиться в одну постель /обоим/; brúðhjón – жених и невеста; brúður – невеста) og sjá menn þá (и видят люди тогда) að brúðguminn kvíðir fyrir því mjög (что жених очень из-за этого обеспокоился: «беспокоится»; kvíða fyrir e-u – беспокоиться из-за чего-л.). Þó sænga þau bæði saman (но всё же ложатся они вместе; sænga saman – делить ложе с кем-л.) eins og siður er til (как и полагается; siður – обычай; религия). Líður nú nóttin (вот проходит ночь).

Nú kemur að því að þau brúðhjón eiga að ganga í eina sæng bæði og sjá menn þá að brúðguminn kvíðir fyrir því mjög. Þó sænga þau bæði saman eins og siður er til. Líður nú nóttin.

Um morguninn vaknar Herrauður (поутру просыпается Хэрройд) og sér fyrir ofan sig fagra mær (и видит перед: «над» собой прекрасную девицу), en hamurinn af henni er fyrir framan rúmið (а кожа её у кровати /лежит/; fyrir framan e-ð – перед чем-л.). Herrauður brennir haminn (Хэрройд сжигает кожу) og er nú hinn glaðasti (и очень обрадовался: «теперь он самый радостный»). Var mær þessi kóngsdóttir í álögum (оказалась эта девица заколдованной принцессой; álag – колдовство) og hafði stjúpa hennar lagt á hana (и заколдовала её мачеха; stjúpa – мачеха; leggja e-ð á e-n – заколдовать кого-л.). Eftir þetta fer Herrauður og drottning hans heim í ríki sitt (тогда отправляется Хэрройд и его королева = со своей королевой /домой/ в своё королевство) og sátu síðan báðir konungar að ríkjum alla ævi eftir þetta (и стали: «сели» оба короля править своими землями до самой смерти: «всю жизнь») og fór vel ríkisstjórn þeirra (и было их правление успешным). Endar svo saga þessi (так заканчивается эта сага = тут и сказке конец).

Um morguninn vaknar Herrauður og sér fyrir ofan sig fagra mær, en hamurinn af henni er fyrir framan rúmið. Herrauður brennir haminn og er nú hinn glaðasti. Var mær þessi kóngsdóttir í álögum og hafði stjúpa hennar lagt á hana. Eftir þetta fer Herrauður og drottning hans heim í ríki sitt og sátu síðan báðir konungar að ríkjum alla ævi eftir þetta og fór vel ríkisstjórn þeirra. Endar svo saga þessi.