ЧАСТЬ III. ПАРТИЗАНСКОЕ ДВИЖЕНИЕ В БЕЛАРУСИ

Партызаны… Партизаны —
Беларускія сыны…
Некалі пытаўся ў маці:
— Партызаны. Хтояны?
— А, што гэтыя, што тыя,
Было, дзетка, ўсё адно.
Хоць ты ў пролубку. На дно.
Пракліналі тых i гэтых.
Нямарознiцы… Вайна.
А што ў кніжках ды газэтах —
Болей выдумкі. Мана.
Фрыцы ў вёсцы, курашнупы:
«Матка, яйка… дай, гіб мір.
Ахтунг! Ахтунг! Партызанен.»
Злыбядоты крутавір.
Гэтыя ж ваўкамі зь лесу,
Як зладзеі, па начы.
Здалі Кіеў, Менск, Адэсу.
Мыш пад венікам. Маўчы.
Брэх сабак. Раве карова.
Як дажыцьма да вясны?
Нехта лезе ў хлеў праз дровы…
Беларускі сыны…
«Адкрывай, мамаша, дзьверы,
Дасыпайце свае сны.
Партызаны мы, ня зьверы,
Беларускія сыны.
Па дарозе нам папала,
Паўзьлі моўчкі праз агонь.
Кладзі ў торбу хлеб i сала.
Гнала мабыць самагон?
Што?.. Няма?..
Куда схавала?
А ў гляку хіба неён?
Я шапну нібы замову:
„Вы чужыя ці свае?
Не бярыце хоць карову,
Мы ж загінем без яе“».
Жылі ў страху і адчаі,
Са сваей бядой адны.
Немцы днём,
ну, а начамі…
Беларускія сыны.

Алесъ Марочкин. «Беларускія сыны».

(Из сборника «Калодзеж у жыце», Минск, 2013, с. 49).

Отправить

Владимир

Неубедительно. Выложите доказательства, на которые опираетесь при формировании выводов. Да и слог Ваш в иных местах часто режет уши. Такую лексику и обороты не избирайте в серьёзных исследованиях, поскольку они настораживают своей разухабистостью и подворотней. А так интересно и информативно...